Trishanku

Caught between what He could be and what He is

In a struggle that is akin to a indefinite muscle spasm

Unclear on the pursuit of SvaDharma 

Embracing a life time worth of Introspection

On a Sunday afternoon a Trishanku sat down to pen his thoughts

An Arjuna he could become or a Karna?

For the glamour and the valour

A Harishchandra for a principle that is not worth it?

An Yudhistira who is going to be strangled between ambition and righteousness

A King as foolish as Sibi or A prince as adamant as Suyodhana?

Deepest Desires in the darkest corners of the soul must be overcome

Pleasure and Joy pulling and pushing in opposite directions

Action and Introspection are the only true companions in Trishanku's journey

Will the cocoon be broken from within or without?

A buttery fly to emerge or the raw material for a silk saree to be worn by someone?

 

Reality and Reason assert themselves on humankind

Yet every Trishanku seeks to defy or ignore them

So, let go of all Dogma said an inner voice

The day is Young and the game is fresh

Play! Play! Play! Oh Trishanku, Play! Play! Play!

Play! Play! Play! Oh Trishanku, Play! Play! Play!

Beyond

 

On the peak of the great cliff of desire, I sat all alone and asked What next?

Is it going to be one more round of jumping from here and coming back all the way up?

When will I ascend the mountain of contentment, I wondered.

Or swim in the deep waters of bliss where no desires seem to exist

What path should I take from here? I kept asking myself as the night dawned.

I looked up at the sky and gazed at the beautiful dark night and basked in the glory of the stars

I looked down and watched the huge sea waves tirelessly hitting the shore again and again

And then I wondered if I was actually sitting on the great cliff of desire or was I somewhere else?

If it were not the great cliff of desire, Why did Siddartha take the huge leap to become Buddha?

Now it's magic started getting deeper into my heart and my gratitude multiplied more than ever

Home seems a long long long miles away but this is where I wanted to stay

May be I will search here for the tree of gratitude and eat its fruits to my hearts content

And then will I have the energy to jump, unprotected, unmindful and take the leap? Just like Siddartha!

 

Ashes

 I fell down a thousand times beaten and broken

 I rose from the ashes a thousand times as if there was no pain

 Like the cockroach that refuses to die

 Like the eagle that patiently waits before swooping down on its prey

 Like the Phoenix whose birth lies in its death

 Like the quintessential human defined by his resilience

I slept a thousand nights dreaming of damsels in their majesty and splendour

I woke up a thousand mornings to the smell of coffee and daily mundane chores

I travelled in my mind across the beautiful mountains, lakes and into the fairy lands of wonder like a wander lust

I swept through galaxies that created us and went past the gods and goddesses created by us

I zoomed into the atom and explored its naked beauty in my solitude

And then I fell down once again beaten and broken

I broke the rules I created for me

I made journeys that were never meant for me

I kept looking into my soul through every night and day

I won hearts all along the way; and in a jiffy gambled them away

In a world that mistakes familiarity as understanding, the only thing I know is I do not know

In a world that confuses with knowing the name and knowing, I know nothing at all

What is Life? I asked a thousand times

What is Bliss? I asked a thousand times

What is Purpose? I asked a thousand times

I fell down all the thousand times

And then I rose from the ashes a thousand times to ask once again

సమరం

కురుక్షేత్రంలో నడిచెనంట యుద్ధమొకటి పద్దెనిమిది రోజులు ఆ యుధిష్టరుడు కొరకు

కాని  యుద్ధమొకటి జరిగెనంట తన మదిలో ఒక జీవిత కాలం

అరణ్యవాసమంతా గడిపెనంట రాముడు తృటిలో 

కాని అరణ్యరోదన ఒక జీవిత కాలం మ్రోగెనంట తన ఎదలో

యుద్ధమొకటి ప్రకటించెనంట ఆ మోహన గాంధి తన చరకా యంత్రముతో 

దాని ప్రతిబింబపు యుద్ధమొకటి నడిచెనంట తన జీవిత చక్రంలో 

సహగమనమే ప్రతీ మనిషికి తను సలుపే సమరమంతా

నా యుద్ధం నా పైనే 

చేస్తున్న నాతో నేనే ఓ సమరం 

చేస్తున్న నాతో నేనే సహగమనం 

నొప్పి అనేది లేకుంటే మనిషంటే రాక్షసుడే 

మృత్యువే లేకుంటే మనమంతా అసురులమే 

నొప్పేగా మన బ్రతుకులలో వెలుగును నింపేది 

నొప్పేగా మనిషిని మనిషికి నేస్తంగా మార్చింది 

ఆశ అనేది లేకుంటే రేపు అనే మాటకి అర్ధమే లేదులే

ఆశ అనేది లేకుంటే మన ఉనికి గమనమే రాదులే   

ఆ రేపటి ఆశల ఆకర్షణ ఈ రోజు నొప్పెల ఉప్పెన కురిపిస్తే

ఈ రోజు నే నడుస్తున్న నిప్పుల బాట ఓ నొప్పుల ఉప్పెన రగిలిస్తుంటే 

రేపు అనే ఆశేగా నను ముందుకు నడిపిస్తోంది 

ఆ రేపటి ఆశల కలలో, ఈ నొప్పుల కుప్పల వలతో    

చేస్తున్నా ఓ సమరం నాతో నేను  

చేస్తున్న సహగమనం నాతో నేను 

Broken Heart

 Broken heart is all I have for I leant that the world is not Hogwarts

 Broken heart is all I have for too long I had  my values stacked backwards

 Walk alone Walk alone Oh Ye with broken heart! Walk alone

  If they cross your path, smile at them

  If they ask for your food, share it with them

  If they ask for your smile, give it to them

  If they want to tarry along for a while, humour them

  If they promise eternity;  run away once for all

  Walk alone Walk alone Oh Ye with broken heart! Walk alone

  All is Well that ends well, said Shakespeare

  All the way alone, once you are shaken and learn to care

  Terrifying loneliness staring yet you? do not despair

  Terrible pity in their eyes? do not despise or stare

  Yes, you are right; All broken hearts need mending and repair

  But dearest friend, remember the story of the tortoise and hare

  Therefore, Oh Ye with broken heart! Walk alone and be aware

Lust

All I have is Lust

All I have is Lust

You ask me, "How dare?"

I ask you, "What do you care?"

I fend for myself in a world that I have abandoned 

I tend to my wounds in a world that is heartless

I will speak when my time will come

I will know when my heart will heal

I shall not hide the ugliness of my naked self

I shall not abandon the helpless child within

I shall not be afraid of the injustice I resent deep inside my being 

My Lust is an unquenchable thirst I must carry through the unknown

As I pass my days until redemption

I  build my home brick by brick; brick by brick; brick by brick

For Love to honour my humble home again

Until then, I wear my Lust on my sleeve

For what else is Left in a Life bereft of Love?

All I have is Lust and I refuse to apologise

Gandhi in Me

Unable to sleep, rolling on the bed I waited for the morning to dawn

And here goes the story as my mind went for a rewind

One day a woman stabbed me from behind

One day a woman stabbed me from behind

I wished the wound was fatal 

Yet I survived just like a mortal

But what surprised me was me

I lived on but my hatred didn't

I searched not for the person but for the circumstance

I chose not revenge but justice

I shall give not but Love

That is how I chose to Live

My perpetrator taught me my Dharma

How empowered I was amidst the drama

Now, I must be the change that I want to see

And that is how I found the Gandhi in Me

ఎవరు నువ్వు?

మంత్రదండాలు లేని మనిషి నేను 

బ్రహ్మాండాన్ని చదవడం మధ్యలో ఆపేసిన మూర్ఖిడిని నేను 

కానీ  వొంగి దండాలు పెట్టనని ఒట్టు వేసుకున్నాను 

కుదురుగుండాలని మనస్సుకి చెప్పి వృథా ప్రయాస చేయనన్నాను

లోకం పరిమితులెన్నున్నాయో!

పాపం నా గతి ఎటువెళుతోందో!

తాపం తీరే మార్గం ఎదో? 

మనిషికి పట్టం కట్టేదెప్పుడు?

మంచికి మనుగడ సాగేదెప్పుడు?

ఆనందానికి అవధులు ఎందుకు?

జవాబు లేని ఈ ప్రశ్నల జాబిత ఆగేదెక్కడ?

మంత్రదండాలు లేని మనిషి నేను

వొంగి దండాలు పెట్టనని ఒట్టు వేసుకున్నాను 

అనుబంధం బందీ కాను 

అనునిత్యం ప్రేమ పిపాసి నేను 

వసుదైవ కుటుంబకం నాది 

ఒంటరి జీవితం నాది 

తుంటరి మనస్సు తంటాలెన్నో 

అయినా గాని ఆగను నేను 

నత్త నడక నాది అని గేలి చేసినా 

ఉత్త మాటల మనిషి నేను అని అలుసుగ చూసినా  

అలుపెరగని బాటసారి నేను! 

చావుకి మాత్రమే బానిస నేను! 

మంత్రదండాలు లేని మనిషి నేను

కాదు!  మంత్రదండాలు 'అవసరం' లేని మనిషి నేను

 

Abandoned

In the middle of the night, on the side of the road
Thrashed to the ground, smashed face with blood and dirt spilled all around
I lay abandoned

They took away my possessions, and my wealth
Stabbed me from behind, punched me in the gut
Stole my dignity and left me to rot
I lay abandoned

Semyonichs all along the way in this wretched world
I refuse to become Aksionov
Semyonichs all along the way in this wretched world
I refuse to become Aksionov

In the middle of the night, on the side of the road

I lay abandoned

When they were thirsty, I gave them water

When they needed food, I shared mine

When it was time for shelter, I opened the doors of my home

When they asked for my dignity, I refused to oblige

Semyonichs all along the way in this wretched world
I refuse to become Aksionov

In the middle of the night, on the side of the road

I lay abandoned

Betrayed today but not forever

Beaten today but not forever

Pauper today but not forever

My indomitable spirit is my wealth

You can take my body and break it into a thousand pieces

You shall not touch my soul

Beaten but not cowed down

Semyonich! Oh Semyonich!

Today is yours. Take it. 

But I refuse to become Aksionov

Abandoned. Yes. Defeated? Never!

మధ్యతరగతి మగ బ్రతుకు

Note: This poem was written more than 4 years ago but I didn't publish it in the blog. At that time,  I was the single bread winner of the two of us with so many apprehensions and worries about how to manage the show with kids etc... The piece itself is dedicated to every middle class man who is the single bread winner of the family. They hardly spend even 10% of their income on themselves. #MenToo

అరవై వచ్చే దాకా ఆఖరి రోజు వరకు చాకిరి తప్పదు
ప్రతి రక్తపు బొట్టుని చెమటగా చిందించి రూపాయిగా మారిస్తే
చెట్టుకు డబ్బులు  కాస్తాయి అనుకునే శ్రీమతులు
చెట్టుకు కాసే పండ్లకి కూడా సమయం కావాలని తెలియదు పాపం
మా అవసరాలు కూడా మీకు కనిపించవు కానీ మీరు ఆనందంగా ఉంటే చాలని మా ఉబలాటాం
వంటలో సాయం చేయలేదని గంట సేపు తిట్టినా
కంట తడి పెట్టి ఎదో కోరిక కోరినా
తంటాలు పడాలి తప్ప నోరు మెదపకూడదు
రోజు అంతా పనిచేసి ఇంటికొస్తే అక్కడ కూడా సంతోషం లేక
 మరమనుషులగ బ్రతకాలని శాపం విదిస్తే ఏవరికి చెప్పాలి మా గోడు


చివరికి మాకేంటి మిగిలేది?
"అమ్మ చాలా మంచిది - నాన్న చెడ్డోడు" అని అనుకునే కొడుకులు
కొరివి పెట్టాలి కాబట్టి, అప్పుల తిప్పలు కొడుకులకై వదిలేసే తండ్రి
అక్క చెల్లెల పెళ్ళిలు బాధ్యతలు.
తల్లిదండ్రలుతో పాటు ఉండనివ్వని భార్యలు
మీకు తెలిసినోళ్లు బాగుపడితే ఆ ఈర్ష్యకు మేమేగా బలి పశువలం
అత్త - కోడళ్ళు ఆడపడుచు - వదినలు. తోడికోడళ్లు.
మీరు మీరు కలిసికట్టుగా మసలలేక మాకేంటి శిక్షలు?
వరకట్నం వేధింపులో ఎంత మంది ఆడవారి దురాశ ఉందొ ఎవ్వరూ అడగరు
వృద్ధాశ్రమలో మగ్గుతున్న తల్లితండ్రుల స్థితిలకు ఎంతమంది స్త్రీ మూర్తులు భాద్యులో ఎవ్వరికి అవసరం లేదు
పేరుకేమో పురుషాధిక్య ప్రపంచం - అంతా బూటకం